Mikroudar – nazywany w literaturze specjalistycznej przemijającym napadem niedokrwiennym (TIA – z ang. transient ischemic attack) – to występujące nagle i przemijające zaburzenia w pracy układu nerwowego na skutek niedokrwienia mózgu. Jego bezpośrednią przyczyną jest niedostateczny dopływ krwi do mózgu, który może mieć bardzo różne podłoże. Objawy mikroudaru ustępują w ciągu 24 godzin bez pozostawiania w organizmie zmian, ale na występowanie mikroudarów trzeba uważać – są one bowiem jednym z czynników ryzyka późniejszego pojawienia się pełnego udaru.
Z tekstu dowiesz się:
- jakie są przyczyny mikroudaru,
- jak objawia się mikroudar mózgu,
- w jaki sposób się go diagnozuje i leczy,
- jakie konsekwencje może mieć mikroudar mózgu dla zdrowia.
Do prawidłowego funkcjonowania mózg człowieka potrzebuje stałego dopływu glukozy oraz krwi. Jakiekolwiek zaburzenia w tym zakresie – nawet niewielkie – już w ciągu kilku minut mogą powodować reakcję organizmu i liczne objawy neurologiczne.
Mikroudar mózgu – określany fachowo jako przemijający napad niedokrwienny – to stan nagłego, ale zarazem przemijającego niedokrwienia tkanek mózgu, dający określone objawy, ale jednocześnie zanikający samoistnie w ciągu 24 godzin, bez pozostawiania trwałych śladów w strukturach mózgu.
Mikroudar – przyczyny
Bezpośrednią przyczyną mikroudaru jest, jak już wspomniano, czasowy i przemijający niedostateczny dopływ krwi do mózgu. Może on mieć jednak różne podłoże. Do najczęstszych przyczyn występowania mikroudarów zalicza się:
- zakrzepy w świetle tętnic doprowadzających krew do mózgu,
- zaawansowane zmiany miażdżycowe w tętnicach doprowadzających krew do mózgu, powodujące zwężenie ich światła,
- zaburzenia rytmu serca powodujące powstawanie przedostających się do tętnic skrzeplin,
- nagły silny spadek ciśnienia tętniczego,
- za wysoki poziom czerwonych krwinek (np. w przebiegu czerwienicy prawdziwej) lub za wysoki poziom płytek krwi (np. w przebiegu nadpłytkowości).
Mikroudar mózgu częściej może się pojawić również u osób, u których występują różnego rodzaju czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, np. nadciśnienie, podwyższony poziom cholesterolu, otyłość brzuszna, cukrzyca, choroby nerek.
Mikroudar – objawy
Objawy mikroudaru są zależne od obszaru mózgu, który uległ niedokrwieniu, ale ich cechą wspólną jest to, że pojawiają się nagle i narastają w ciągu kilku sekund. Do najczęściej występujących symptomów mikroudaru mózgu zalicza się więc:
- zaburzenia czucia po prawej lub lewej stronie ciała,
- niedowłady kończyn po prawej lub lewej stronie ciała,
- mimowolne ruchy ciała,
- zaburzenia widzenia, nagła utrata wzroku w jednym oku,
- upośledzenie mówienia,
- zaburzenia w rozumieniu mowy,
- zaburzenia świadomości,
- upośledzenie połykania.
Mikroudar – diagnostyka i leczenie
Jeśli zauważamy u siebie lub innych objawy mikroudaru, należy natychmiast wezwać karetkę – symptomy te mogą bowiem również poprzedzać wystąpienie pełnego, tzw. dokonanego, udaru mózgu. Diagnostyką i leczeniem mikroudaru w warunkach szpitalnych zajmuje się neurolog lub neurochirurg. Przeprowadzany jest wywiad lekarski, wykonywane są podstawowe testy neurologiczne oraz badania, m.in. tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny głowy, USG dopplerowskie tętnic doprowadzających krew do ośrodkowego układu nerwowego, EKG, czasem również USG serca.
Leczenie mikroudaru zależy od jego przyczyny. Zlecone może być przyjmowanie leków rozrzedzających krew i zapobiegających tworzeniu się skrzeplin, wykonana może być endarterektomia, czyli operacja wycięcia blaszki miażdżycowej z tętnic. Bardzo często pacjentom po mikroudarze mózgu zaleca się długotrwałe (czasem nawet dożywotnie) przyjmowanie kwasu acetylosalicylowego.
Mikroudar – konsekwencje mogą być poważne!
Choć mikroudarmija samoistnie w ciągu 24 godzin, nie pozostawiając trwałych zmian w strukturze mózgu, to jednak pacjenci po tego typu epizodach muszą pozostawać pod stałą opieką lekarza. Powtarzające się mikroudary, zwłaszcza w ciągu kilku-kilkunastu dni, bardzo często sygnalizują rychłe wystąpienie udaru pełnego. Szacuje się, że po jednym mikroudarze udar dokonany pojawia się w ciągu 7 dni u 8-12% pacjentów, w ciągu miesiąca – u 7-14,5% pacjentów, a po trzech miesiącach – u 10-17,3% pacjentów.
Źródła:
https://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:kfivN2ORYE8J:https://journals.viamedica.pl/polski_przeglad_neurologiczny/article/download/62821/47948+&cd=7&hl=pl&ct=clnk&gl=pl&client=firefox-b-d
https://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:Ye1csJtwdYQJ:https://journals.viamedica.pl/choroby_serca_i_naczyn/article/viewFile/12169/10047+&cd=8&hl=pl&ct=clnk&gl=pl&client=firefox-b-d
https://www.termedia.pl/Przemijajace-napady-niedokrwienne,8,1414,0,1.html
https://www.mp.pl/pacjent/objawy/136426,przemijajacy-atak-niedokrwienny-tia
